Скарга щодо Людвіки Жевуської з Куницьких

Roku 1732 16 Augusti, Kopia Manifestacji Urzędników Grodzkich, Łuckich. 

Venientes Personaliter My Urzędnicy Grodzcy powiatu Luckiego, niżej na podpisach wyrażenia przed Alexandrem ze Zbaraża na Rajmiejscie Korybutem Woronieckim Stolnikiem Dobrzyńskim, jako Subdelegatem do przyjęcia tego Manifestu, z Prawa od nas zasadzonym, którym non ex antiquo odio ku komu lub uchowaj Boże z prywatnego interesowania się ku czemu, bo u nas plus valet publica utilitas, quam propria  nominis ratio. Tylko że publiczna querela WW IMO PP Obywatelow Powiatu Luckiego, którzy sądzącym nam Cadentiam detulerunt, iż Pani Ludovika z Kunickich Rzewuska, Wojewodzina Belzka Hetmanowa Wielka Koronna w dobrach swoich dziedzicznych w mieście Targowicy w województwie wołyńskim a powiecie Łuckim leżących, tam stricto carcere clausa, że dla warty około stojącej, nie ma aditum człek żaden, ut in afflictione consoletur eam, ale nawet duchownych nie dopuszczając osób, sama będąc w ciemnicy przez pozabijanie okien, solitaria benignum sibi non videt solem atoli distituta od przyjaciół, ogołocona z fortuny własnej zwłaszcza multarum ditionum heredyssa, teraz praeter vitaro caetera nihil habet i od ustawnego płaczu nasycona amaritudinibus sors nec ulla ejus strictior esse potest. Dni i nocy przepędza w smutku, cuius gemitus coram hominibus non est absconditus. W czym mając doniesioną sobie i podaną przez Przyjaciół oni że Pani Wojewodziny pressure, tak zacnej damy, z pięknej krwi utraque pallade domus urodzonej et in domicillio wypielęgnowanej magnatum, cuius vulgata per orbem stant, documenta domus, zac zym Si nos taceremus, lapis de pariete clamasset et sumeret vindictam. Nie tylko ex compossione christiana uważając pogróżkę Boską, si scelus vocifer abitur, exaudias eum, ne vos et filios vestros percutiam gladio ale też ex stallis urzędu naszego będąc custodes legum proprii districtus atque prospiciendo securitati publicae, bojąc się oraz przekleństwa, co Bóg do Helego natenczas sędziego rzekł: Quia viduam innocentem oprimere permisisti, ideo non erit ex tua Domo senex, magna pars domus tuae mortua erit, nec ad virilem perveniet aetatem, i chociaż ex vulgata fama constat, że jakoby na tejże Pani Wojewodziny Bełzkiej miała być otrzymana kuratela, która by przeciwna była prawu i konstytucji Anni 1638 titulo "o kuratelach" to taż arna konstytucya wprzód inquisitionem ubi bona consistunt ediscere kazała, a po tym expeditis eisdem, jeżeli należy, kurateria wydawane z kancelaryi być mają. W tej zaś kurateryi, że żadnej in proprio territorio talio os de ossibus Województwa wołyńskiego będącej inkwizycji nie było, toć per consequens y kuraterium, jeżeliby miało być wydane jakowe, chyba ad sinistram dotationem a do tego że każda kuratora adintit. Tylko dyposytynnem fortunae non libertatem vitae, gdyż tylko ruj minalitom tam stricta bywa inkarceracya ne fuga salutem ca piat, czy meruit, że tak zacna Pani jakowej kurateli quid mali egit czy po tym tak godnym mężu mutavit vota, czy i to jest zupełnego rozumu donum, czyli się doskonałemi stanu swego nie rządziła maxymami. Wszak iniquum scelera ostentant, innocens exemplo tutarum, czyli też tak wielkich fortun swoich będąca Pani, co alegitimis alienowała sukcesorom, czyli godnemu mężowi swemu godnie nie sprawiła pogrzebu, mówi może do siebie Ille mihi praeceptis torqueor ipsa meis. Po tym nigdy Pan Wojewoda Bełzki, Hetman Wielki Koronny, którego laudanda nullis decora viabus; bo ten oczewiste probatae virtntis mający doluimenta qualem nec latiae cecineri nec graeca vetustas, którego w potomne wielu godność na nieśmiertelną sobie zarobiła elogium, illum nec Ventura silebunt lustra nec ignota rapiet sub nube vetustas. Czyliż osądził żonę swoję bydź incapacem Fortuny, y owszem testamentem ultimae voluntatis duae in quarto puncto posito, sto tysięcy rocznej intraty ad liberam jej dispositionem zostawił, jako tenże testament w sobie dostatecznej obmawia. Na dto jeszcze większa, że tenże niegdyś Pan Wojewoda Bełski lubo widział żonę swoją, że w takowej była, w jakowej i teraz zostaje pozycji, przecież in usus Onej i na własny Jej depans Dobra wydzielił, która per Omnem Fractum Jego possidebat życia. Potym zaś Pani Wojewodzina Bełzka wydawszy tak słuszną na ozdobę ojczyzny na podporę wolności aequantes spe et virtute maiorum prolem, którzy conspirent gemini titulis communibus orbes, czy meruit że za to jako ej indignacyi mówić do siebie może est mihi supplici causa fuisse…

Zaczym gdy ten Manifest z kompulsu do nas od Pani Wojewodziny Bełzkiej podanego in lucem wychodzi, w którym contente et propositiones Onej wyrażamy ut innolescat całej Rplitej prosząc actis connotari. Co otrzymaliśmy własnemi rękoma podpisując.