Ja, sędzia przyjęty adwokacji krzemienieckiej, wraz z urzędom Magdeburgji kolegium  krzemienieckim, na rekwizycję urodzonego Jana Owsianego, do dóbr miasta Białego Kamienia, Księcia Radziwiłła, wtedy w Wilnie dziedzicznych, dla osądzenia sprawy kryminalnej inkarzerata obżałowanego Ignacego Cieszejki o wszystkich jego przez niżej wyrażonych świadków y instygatorów przeciwko temu Ignacemu Cieszeyce, będącym gdzie tedy na miejscu ulokowanym przez Jana Owsianego, służącego Księżnej Radziwiłłowej, wojewodziny wileńskiej, zasiedliśmy dla wysłuchania zeznań dobrowolnych od obżałowanego i przesłuchań od oskarżonego Ignacego Cieszejki, jak też y inkwizycji przeciwko  temu oskarżonemu Ignacemu Cieszyce tudzież y rozsadzenia onych. Sąd sędzianki adwokacji krzemienieckiej, wraz z urzędom Magdeburgii kolegium miasta Krzemieńca opatrznemu Stanisławowi Krynickiemu sądów swoich opparytorowi jurysdykcją ufundować y przywołać.  Po ufundowanych jurysdykcji przez wyż wspomnianego sądów swoich щpparytora do zapisania komparycji przystojni. Między urodzonym Janem Owsianym instygatorem powodem oczywisto a Ignacym Cieszejkiem inkarzeratem stawionym także oczywisto sąd sędziowski adwokacji Krzemienieckiej wraz z rządem Magdeburgji Krzemienieckiej  z mocy władzy zupełnie sobie nadanych od najjaśniejszych monarchia Krollów Polskich praw y przywilejów ile milczących wszystkich w jurysdykcji  y szarzącego się biz prawa sprowadzony zasiadającej stronami sprawię wynonsądzać nakaźnie a że sprawa uczynkowa bez inkwizycji obejść się nie może. Stronie powodowcy interrogatoria w dowodzeniu, a stawionej w odwodzeniu synisać nakaźnie. A ponieważ strona powodowa interrogatoria y regestr świadków spisał. Ręką własną podpisał y Ignacemu Cieszejce komunikował a zaś Ignacy Cieszejko zamiast odpisania interrogatorii responsoriów w odwodzemu się samo tylko przegrożki na życie urodzonego Owsianego w sądzie adwokacyjnym Magdeburgji kolegium krzemienieckiej zuchwale y złośliwe słowa czynił y po kilka krotnie powtarzał. Przeto sąd sędziowy adwokacji krzemienieckiej wraz z urzędem Magdeburgji Krzemieńca w porządku słuchania inkwizycji stronie powodowcy świadków wywodzą nakaźnie, a wysłuchawszy z sześciu świadków oczywistych środkowaniem y wykonaniem przez każdego cielesnej przysięgi inkwizycji do zaprzysiężenia na niekorumpowanie świadków.  Stronę powodową, po którym wykonanym w zarzutach od strony powodowcy stawieniemu inkarzeratowi Ignacemu Cieszejce lapieztwa y najezdzonie darów nawet z klasztorów do słuchania dochowanych konferat z tegoż inkerrerata przystępnie. a gdy Ignacy Cieszejko własnym wyznaniem nie tylko urodzonemu Janowi Owsianemu życie odjąć było tylko z więzienia, był uwolniony oświadcza i grozi, ale na położone dwa dokumenty przy tymże Ignacym Cieszyńsko niby z pięćdziesiąt koronne i litewsko znalezione, i niby podpisami wielkich w Ojczyźnie osób autoryzowane, że te pofabrykował, dobrowolnie przyznał y że w tychże dokumentach, w sądzie niniejszym czytanych, Panem absolutnym życia i śmierci, fortuny i honorów wszelkich, bez distinctionis (bez rozróżnienia) stanów i osób, tak w Koronie jako i jak i w Wielkim Księstwie Litewskim – na podstawie dokumentów rzekomo wystawionych od Il. Horbackiego Biskupa Pińskiego. Nadto wziął H 100 od różnych osób, 20 czerwonych złotych, H 160 od arcybiskupa lwowskiego Synakowskiego, H 8 od księdza Rufiana Exroniniego, przeora konwentu podkamienieckiego, H 15 od przełożonego konwentu bazylianów w Poczajowie. H 3, strasząc egzekucją, wymagał i wziął w Żyłochowie, podobne wymuszenia stosował też w innych miastach. Jak tedy oczywistymi dokumentami i własnym ustnym wyznaniem ich przekonany. Więc sąd niniejszy do niniejszej przestępcy po wysłuchanych konfejsatach y pomienionego inkarzerata do czytania inkwizycji przystępnie, z których przeczytanych y dalsze z uwagą roztrząśniętych, ponieważ się oczywiste dowodzi. Ignacy Cieszejko Jana Omionego okrutnie bił y mordował. gdyby ludzie nie ochronili go, był by doprowadził do śmierci, y zawsze na życie go nawet w sądzie niniejszym staniony przechwalał się y przygrażał. a tak kare prawem Bożnim y prawami koronnę opisaną na się zasięgnął. Przeto attentis mysis plititis exasibus (zważywszy na moje przestępstwa i przewiny), nie równie większą na się teraźniejszych czasów na przykład przyszły na przestrogę zasięgnął. Karę, jednakże sąd niniejszy do niniejszej przystępnie wskazania kary. Nabożnie, aby Ignacy Cieszejko przez publicznego świetnej sprawiedliwości mistrza na to na grunt Białego Kamienia sprawdzanego na dniu jutrzejszym to jest dnia szesnastego septembra w roku niniejszym przypadające o godzinie 10 z rana mieczem był święty le zaś kryminał żaden bez lepszy się ziemia do skutku przychodził nie powinien więc sąd niniejszy Wincentego Lawadskiego jednego z delatorów do juramentu przypuszcza nakaźnego, a by nyż rzeczony ur. Jan Zawadski na te juramentu poprzysiągł. Ja, Wincenty, przysięgam panu Bogu w Troycy świętej jedynemu, jako Ignacy Cieszejko jest winien śmierci y wyż opisaną karę, podług prawa opisanego za zbrodnie swoje poniesie powinien tak mi panie Boże dopomóż y nie niknąc e ręka Chrystusa pana pokornym wykonanym, juramente sądowe w obecności sędziego adwokacji krzemienieckiej y urzędu Magdeburgii kolegium krzemienieckiej y opatrzone Stanislawem Kryninskim sobie do słuchania juramentu przydanych sądu swego oparytorem y wielu ludzie przytomnych wykonanym. Przeto sąd do wyż opisanej exekucjj w przytomności urzędu Magdeburgji kolegium krzemienieckiej odsyła, aby tamże świętej sprawiedliwości mistrz też exekucją na wyż wyrażonym Ignacym Cieszejku na dniu jutrzejszym przez dekret oznaczono wykonał. Inkwizycje jako w sprawie już osądzonej spalić rozkazał mocą dekretu niniejszego Jan Nopomnion L, Pogonsacski, Lous Latyczewsky. Sędzia przysięgły adwokacji kolegium krzemienieckiej L.J. Incera rabra exinejci.

1mo Jako świadek nie widział lub słyszał, że op- Im. Pan Cieszejko z Pad(?)skiego Dobr Czartoryska gdzie spokojnie za swoy grosz żyjąc, czas mijał pt?)dziawszy zjechał do Białego Kamienia.

2do Jako świadek wiadome, iż w Białym Kamieniu siedział czas nie mały spokoynie wynaszając się siebie żywienie, jakie y wszyscy officyjerowie księcia otrzymywali.

3ko Jako de, iż widząc zbytnią konfidencją y podufałość sług, iż Panią napominał Ime(?) Franciszka Kuleszę.

4to Jako de, iż postrachami umyślnie koncypowanymi, że Moskale przyjść mają po sp(?)  Cieszezku jako konfederata, był przymuszony wyjechać.

5to Jako de, iż po tym siedział w Frilejowce  czas niejaki spokojnie y za swój grosz.

6to Jako de, iż mieszkał czas długi w Lwowie.

7mo Jako de, iż zjechawszy znowu do B.Kamienia otwarcie temuż Im, Panu Kuleszy powiedział że od książęca wyrobi ordynans na wzięcie go, za tak zbyteczne do chętnej poz(?)jałwei.

8va Jako de, iż po wyjeździe s.p. Im. Pana Cieszezki za doniesieniem księżny przez Im. Pana Kuleszę o tej przeraźcie, zaraz księżna wysłała Owsianego, Stanisława y innych w pogon.

9no Jako de, iż księżna jeymy użyła do tego xcia Dołhorulerego mającego w Brodach (?) prośbami najsilniejszymi a żeby go złe (?) pod pozorem mby esp(?) się jej.

10mu Jako de, iż oficera moskiewskiego który im. Cieszejku przyprowadził podarunkiem reg(?) zowała.

11mo Jako dek iż przybyiemu I P Cieszejce do B.Kamienia, sama księżna odjęła szpadę go s(?)dzła w pałacu w gornych pokojach.

12mo Jako de, iż poiazd konie sprzęty y wszystkie w tylko miał y ludzi z służnych księżna (?) zabrała a po szkatułę z papierami u XZ Dominikanów w Brodach zostawioną samą księżna jeździła go odebrała.

14to Jako de, iż księżna Im. po tygodniu przeprowadzi więźnia z pokojów do loszku w B(?)mie będącego małego y tam go okuje kazała.

15to Jako de, iż Janowi Turczynowi na wierność y sekret przysiądź kazawszy pilnować jem(?) dysponowała.

16to Jako de, iż taki przed wszystkimi więzienie I.P. Cieszejki ukrywała przez dwadzieścia kilka niedziel ze nawet sakramentu S przyjmować z wielkim przed wszystkimi aksycie(?) w tym ze loszku y w Kajdanach musieli.

20 Jako de, iż księżna Magdeburgą Krzemieniecką y kata tajemnie sprowadziwszy ukryła Je przed wiadomoscią wszystkich.

21 Jako de, iż księżna Owsianemu wziąć na siebie instygatora urząd straszeniem kazała ja też Stanisławowi Burdzieyce y innym fałszownie świadczyć na I.P. Cieszeykę gwałtownie strasząc dysponowała.

22 Jako de, iż księżna Imę na tych osobach niby sądowych Magdeburgi Krzemienc to prozbami podarunkami to pojeniem łudząc. Zyskała dekret śmierci  na I P Cieszezkę w №23 

24 Jako de, iż księżna Imę manualiście swemu Wincentemu Zawadzkiemu nigdy nieznającemu s.p. I.P. Cieszezki zaprzysiądz dekret, a bardziej wyrok śmierci dysponowała.

28 Jako de, iż P. Wincenty Zawadzki pracuje na cztery niedziel przed śmiercią I.P. Cieszejki od dzieow do Dworu Księżny oddany. I P Cieszeykę w więzieniu dopiero poznał, pierwey go nie znał, go na rozkaz y perswazyą księżny tudzież nieordynowanych od niey osób przy się ję wyko(? ) lat 15 niezupełnych ledwie mający. 

21 Jako de, iż księżna Im. przyspieszając śmierci I P Cieszeyki ledwie księży do dysponowania dozwoliła. 

22 Jako e, iż księżna całą rzecz załatwiając przed wiadomością wszystkich w niej dozwoliwszy dysponowaście na śmierć sama całą exekucją dysponowała.

23 Jako de iż w nocy o godyinie Północnej w tymże samym loszku przy świecach oźlych gdyż pochodnie dym wielki czyniły w przytomności księdza nadał patrząc na okrucieństwo po dwóch cięciach przez kata leżącego na ziemi dorznęło. 

24 Jako de iż w przygotowaną trumnę wtłoczonego w nocy zawiezwno pod Kościół gdzie stał aż do dnia z przyczyny iż ksiądz lubo usiłowany nie chciał pochować.

25 Jako de iż ow Owsiany w rychłym po tej exekucji czasie publicznie wywoływać zaczął, do przyjęcia urzędu instygatorskiego gwałtownie, przez księżny przykazanie. Którego osądziwszy księżna za waryowanego wziąć y więzią kazała y nie rozgarnij na 4 rogach palacu.

Testes: Imie G Andreas Nawicki, 2das G Ioannes Bilinski, 3tm nblio Nicolaus Lutkowski, 4tis nblio Josephus Prohorowicz, 5tus nbilio Fransiscous Leszczyński, 6tus Ioanna Gostońska, 7nsis Stanislaus seu alius nominis Burdzieyko, 8no Stanislaus Kredencerz, 9nus Basilius sinc Cognominc, 10 Theophila Murzynka, 12nus Wien brelei Advocatus Złoczocienc

Małżeństwo i rozwód Karola St. Radziwiłła "Panie Kochanku" z Teresą Rzewuską, Archiwum Warszawskie Radziwiłłów, Archiwum Główne Akt Dawnych